Bij toeval zette ik afgelopen donderdagavond de televisie aan en zie een aankondiging van RTL Summer Night met Beau van Erven Dorens. Het eerste onderwerp gaat over een opiniestuk in het NRC-Handelsblad van 25 juli jl., waarbij Richard van der Weide opkomt voor de rol van de vader. Ik zet mijn stoel recht voor de televisie en zit aan de buis gekluisterd.

Richard van der Weide, strafrechtadvocaat te Amsterdam en vader, die vertelt over wat er fout gaat in ons rechtssysteem. Dat vooral vaders de dupe zijn van ouderverstoting.

Ouderverstoting betekent, dat kinderen hun vader of moeder niet meer mogen zien. De andere partner zet de kinderen in als ‘pion’ en kanaliseert haar wrok over de ex-partner via de kinderen. Van der Weide ziet zijn twee kinderen niet meer, omdat jeugdzorg hem twee jaar geleden heeft geadviseerd even afstand te nemen, in het belang van de kinderen.

Een waterval, een stortvloed aan woorden kwam er los op het moment dat Richard van der Weide het woord kreeg. Ik was onder de indruk van zijn verhaal en wat ik zag was een oprechte man met eerlijke emoties. Een man die geen contact meer heeft met zijn kinderen door, zoals hij zegt, valse aangifte van zijn ex, de moeder van hun kinderen, doorgegaan is met zijn leven en de pijn in elke vezel van zijn lichaam voelt.

Mijn ervaring heeft de afgelopen 10 jaren geleerd, dat er helaas vrouwen en mannen in omloop zijn, die het nodig vinden om hun ex-partner volledig zwart te maken, kapot te maken. Hier kan ik met mijn verstand absoluut niet bij. Zo sprak ik twee jaar geleden een man die geen contact meer had met zijn kinderen, omdat hij was beschuldigd van seksueel misbruik bij zijn zonen. En ondanks dat hij heeft kunnen bewijzen dat hij onschuldig is, kon het contact met de jongens niet worden hersteld.

Dat zoiets mogelijk is, te absurd voor woorden. Ook hier had jeugdzorg bepaald, dat het beter was voor de kinderen, dat ze hun vader niet meer zouden zien. Dat de vader zowel emotioneel als financieel volledig naar de getver was, daar werd niet naar omgekeken.

In Amerika wordt deze vorm van ouderverstoting diagnostisch gekwalificeerd als een vorm van kindermishandeling. De Amerikaanse benaming hiervoor is Parental Alienation Syndrome, ook wel kortgezegd PAS.

In Nederland kennen we 3 niveaus van ouderverstoting.

Bij de milde vorm, is de verstoting van de andere ouder relatief oppervlakkig. Kinderen zijn over het algemeen coöperatief gedurende de periode dat ze de andere ouder zien, maar ze zijn wel vaak kritisch en onvriendelijke tegen de slachtofferouder.

De matige vorm wordt gekenmerkt door razernij bij de programmerende ouder. Het kind wordt als het waren gehersenspoeld en uit dit vaak in descriptief en disrespectvol gedrag naar de slachtofferouder.

Helaas bestaat er ook één ernstig niveau. Dit niveau heeft een ernstige invloed op de psychologische ontwikkeling van het kind. De programmerende ouder is volkomen fanatiek en soms wel paranoïde. Kinderen gedragen zich vijandig ten opzichte van de uitwonende ouder, de slachtofferouder. Kinderen worden in extreme mate gehersenspoeld, geprogrammeerd. Het komt voor dat zij denken dat zij achtervolgd of vermoord worden door de uitwonende ouder.

Ouderverstoting is in Nederland aan het toenemen. Dat maakt de emoties die loskwamen bij Richard van der Weide zo oprecht. Ik kan alleen maar onderschrijven, dat we in Nederland moeten komen tot een andere aanpak van dit soort mannen en vrouwen die elkaar over de hoofden van de kinderen kapot proberen te maken. Deze mensen moeten zich diep schamen.

In Nederland is door Dr. Ed Spruijt, een bevolkingsonderzoek gedaan naar de mate dat ouderverstoting voorkomt. Volgens de resultaten van dit onderzoek komt jaarlijks in 33% van de scheidingen de milde vorm voor en in 9% van alle scheidingen de matige vorm van ouderverstoting. De ernstige vorm van ouderverstoting komt niet of nauwelijks voor.

Volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) zijn het aantal scheidingen van 31.000 in 2009 naar 35.000 in 2015, waarvan één op de vijf scheidingen uitliep op een vechtscheiding. Na de scheiding woont ruim 80 procent van de kinderen bij hun moeder. Een kwart van alle bij scheiding betrokken kinderen verliest uiteindelijk het contact met één van de ouders; in 90 procent van de gevallen is dat de vader, in 10 procent de moeder. (Bron: CBS en Vader Kennis Centrum)

Dat ouderverstoting volledige levens verwoest, zal geen openbaring zijn. Het verwoest de levens van de slachtofferouder maar ook de gevolgen voor kinderen kunnen enorm zijn.

Mogelijke gevolgen van ouderverstoting voor de kinderen kunnen zijn:

• Psychologische klachten zoals angst, depressie, agressie;
• Verminderd gevoel van eigenwaarde bij het kind;
• Verliezen van contact met de eigen gevoelens;
• Afnemen van vertrouwen in anderen;
• Verstoring op het gebied van sociale en intellectuele ontwikkeling ;
• Drugs en/of alcoholmisbruik;
• Identiteitsproblemen enzovoort.