Van overleven naar leven
Hoe je weer balans vindt in een wereld die nooit stilstaat
Er was een tijd dat ik dacht dat “sterk zijn” betekende dat ik alles aankon. Werk, gezin, huishouden, zorgen voor iedereen om me heen, het hoorde er gewoon bij. En eerlijk is eerlijk: ik was er goed in. Het was mij met de paplepel ingegoten. Alles liep, iedereen kon op me rekenen. Tot ik op een dag merkte dat ik nog wel dóórging, maar niet meer echt lééfde. Mijn hoofd draaide op volle toeren, maar mijn hart was stil geworden. Ik leefde op wilskracht, niet op energie. En dat voelde leeg. Mijn lijf gaf mij allerlei signalen maar ik had hier op dat moment geen ruimte voor.
Hoe je in de overleefstand terechtkomt
De overleefstand sluipt erin.
Het begint vaak met iets kleins: een drukke periode op werk, een kind dat extra aandacht vraagt, een ouder die zorg nodig heeft. Je denkt: “Ik red dit wel even.”
Maar dat ‘even’ wordt een gewoonte. Je zet jezelf op de laatste plek. Niet omdat je dat wilt, maar omdat het makkelijker lijkt dan alles op z’n kop zetten. En ondertussen raak je langzaam verwijderd van jezelf.
Je lichaam geeft signalen, vermoeidheid, hoofdpijn, hartkloppingen, gewichtstoename of enorm afvallen, slecht slapen, een kort lontje en ga zo nog maar even door. Maar je schuift ze opzij. “Nog even volhouden,” zeg je. Je hoofd zegt dat het moet, maar je systeem zegt iets anders. En daar wringt het. De overleefstand voelt veilig, want hij is vertrouwd. Je weet precies wat er van je verwacht wordt. Maar vanbinnen raak je uitgeput, omdat je leeft op aanpassing in plaats van op afstemming.
Wat er gebeurt als je blijft doen wat je altijd deed
Als je blijft rennen, blijf je dezelfde resultaten krijgen. Je hoofd houdt het misschien vol, maar je lijf betaalt de prijs. Langzaam verlies je het contact met wat goed voor je is.
Je merkt het aan kleine dingen:
- Je lacht, maar het komt niet meer van binnenuit.
- Je doet wat “hoort”, maar het geeft geen voldoening.
- Je verlangt naar rust, maar als die er eindelijk is, kun je niet ontspannen.
- Je bent bij de mensen die je dierbaar zijn, maar je voelt je alleen.
Dat is wat er gebeurt als je te lang uit verbinding bent met jezelf. Je energie raakt versnipperd. En wat ooit vanzelf ging, voelt ineens zwaar.
Ik heb meerdere momenten gehad dat mijn lijf mij terug floot. In 1998 en 2015 had ik heftige ongelukken die mij tot stiltand dwongen, maar dat was nog niet voldoende voor echt inzicht zoals ik deze nu heb. Dat inzicht kwam jaren later, ik weet dat moment nog maar al te goed. Voor mij kwam de omslag pas toen ik écht durfde toe te geven dat ik het niet meer trok. Toen ik eerlijk durfde te zijn over wat ik voelde, hoe het echt met mij ging. Niet alleen tegen anderen, maar vooral tegen mezelf.
De eerste stap terug: eerlijkheid
Eerlijk zijn is spannend. Het vraagt dat je stopt met sterk zijn, al is het maar even. Dat je luistert naar wat je lichaam al weken, maanden en maar al te vaak helaas, al jaren probeert te zeggen. Dat je toegeeft dat het niet meer past, hoe goed je het ook probeert te doen.
Toen ik mezelf eindelijk die ruimte gaf, kwam er iets bijzonders: zachtheid. Niet meteen, maar er ontstond ruimte, helderheid en rust. Mijn hoofd bleef nog wel praten, maar mijn lijf mocht weer meedoen. En dat veranderde alles. Naar mijn lijf luisteren is echt de beste keuze geweest die ik ooit heb gemaakt.
Wat Human Design me leerde
Het moment dat ik écht begon te begrijpen waarom ik steeds vastliep, kwam niet door nóg een cursus of een goed gesprek, maar door iets wat ik totaal niet had zien aankomen.
Ik kwam in aanraking met Human Design. En het voelde alsof iemand eindelijk het licht aandeed in een kamer waar ik al jaren op de tast doorheen liep.
Eindelijk begreep ik waarom mijn energie niet werkte zoals bij anderen. Waarom ik soms leeg was terwijl ik nauwelijks iets had gedaan. Waarom ik rust nodig had, maar me daar tegelijk schuldig over voelde. Human Design gaf woorden aan wat ik al zo lang voelde: mijn energie werkte anders dan ik dacht.
Als Projector ben ik niet gemaakt om continu te doen, maar om te zien, te begeleiden en te begrijpen. Mijn energie is niet minder, alleen anders, gerichter, verfijnder, bedoeld om richting te geven in plaats van te blijven gaan. Dat inzicht was een openbaring.
Ik ontdekte waar mijn energie van gaat stromen en waar ze juist weglekt. Dat ik rust nodig heb om scherp te blijven, en dat mijn helderheid pas komt wanneer ik even afstand neem en de tijd krijg om te voelen wat klopt. En nog belangrijker: ik begreep eindelijk waarom mijn emoties zo intens kunnen zijn. Mijn emotionele centrum beweegt in golven, niet als zwakte, maar als diepte. Wat ik jarenlang zag als ‘te veel’, bleek juist mijn kracht.
Sinds ik dat weet, leef ik meer in balans. Ik hoef niet verantwoordelijk te zijn voor wat niet van mij is, alleen aanwezig te zijn. En dat, hoe klein het ook lijkt, heeft alles veranderd.
Wat er gebeurt als je volgens jouw energie gaat leven
Wanneer je jouw Human Design leert kennen, verandert niet alleen hoe je leeft, maar ook hoe je kijkt. Je herkent je eigen signalen sneller. Je weet wat jouw lichaam bedoelt met een “ja” of “nee”. Je hoeft niet langer te forceren, want je voelt vanzelf wat klopt
Je leert dat:
- Rust geen luxe is, maar een voorwaarde.
- Jouw energie geen tekort heeft, alleen een eigen ritme.
- Grenzen niet hard zijn, maar helder.
Ik merkte dat ik weer kon ademen. De dagen voelden niet meer als overleven, maar als leven in een tempo dat klopte. Ik kreeg ruimte in mijn hoofd, helderheid in mijn hart, en vooral: energie in mijn lijf.
De impact op mijn gezin
Wat me het meest raakte, was het besef hoe diep energie door generaties heen werkt. Door mijn eigen chart te begrijpen, begon ik ook het grotere geheel te zien: waar ik vandaan kom en hoe dat doorwerkt in mijn gezin.
Ik groeide op met twee Manifestor-ouders en een Projector-broer, veel daadkracht, veel richting, maar ook weinig ruimte om echt stil te vallen. Nu, met mijn eigen drie kinderen, zie ik die dynamiek in een nieuw licht: een Generator, een Manifestor en een Projector, allemaal met een emotionele autoriteit, allemaal anders.
De Generator komt tot rust door voldoening in het doen, de Manifestor heeft vrijheid nodig om zijn eigen pad te volgen, en de Projector floreert in stilte en erkenning. Vroeger probeerde ik iedereen in hetzelfde ritme te krijgen, maar nu mag ieder bewegen op zijn eigen energie. Dat bracht rust, zachtheid en zoveel meer liefde in huis.
Wat je ontvangt als je kiest voor balans
Wanneer je stopt met overleven en leert leven vanuit je energie, komt er iets terug wat je misschien kwijt was: jezelf.
- Je voelt weer wat jij nodig hebt.
- Je ervaart dat “nee” zeggen niet bot is, maar bevrijdend.
- Je merkt dat je meer aanwezig bent, in gesprekken, in je gezin, in het moment.
Balans is geen eindpunt, het is een manier van leven. Soms val je terug, maar nu herken je het. En dat geeft zoveel stabiliteit. Het mooie is: als jij in balans bent, stroomt het overal. Je gezin ademt mee, je werk wordt leuker, je relaties verdiepen zich. Je hoeft minder te trekken, want je leeft in lijn met wie je bent.
De uitnodiging
Van overleven naar leven is geen route die je in één dag aflegt. Het is een proces van voelen, ontdekken, luisteren.
Maar elke stap brengt je dichter bij jezelf.
Voor vrouwen die altijd aanstaan en diep vanbinnen verlangen naar rust, helderheid en vertrouwen. Je hoeft niet te veranderen, je mag thuiskomen bij jezelf.
Wil jij ontdekken hoe jouw energie werkt en hoe je weer kunt leven in plaats van overleven?
Lees het boek Typisch JIJ, jouw gids om jezelf en de mensen om je heen beter te begrijpen,
óf ga meteen voor jouw persoonlijke handleiding: de Human Design Blauwdruk,
vol inzichten over jouw energie, ritme en natuurlijke kracht.