Reflecteren: de sleutel tot doorbraak en zelfvertrouwen
Soms is het tijd voor een persoonlijk verhaal. De mijne begon ooit met een overtuiging: HBO? Dat is niet voor mij weggelegd. Ik geloofde dat zó sterk, dat ik mijn keuzes daarop baseerde. Wat ik toen niet zag, was hoeveel kennis ik inmiddels zelf had opgedaan. Door jaren van zelfstudie, cursussen en ervaring had ik een schat aan inzichten verzameld. Maar omdat het niet ‘officieel’ was, voelde het als niet genoeg.
Toch bleek juist die weg waardevol. Door mijn eigen belemmerende overtuigingen te doorleven, kan ik anderen nu helpen hun patronen te herkennen en doorbreken. Want overtuigingen kunnen hardnekkig zijn, maar ze zijn niet wie jij bent. Vandaag de dag werk ik als loopbaanadviseur en mentor. En ja, ook ik heb af en toe een coach. Iemand die me een spiegel voorhoudt. Want eerlijk? Feedback van je omgeving kan pijnlijk zijn, zeker als ze je blijven zien zoals je wás, en niet zoals je nu bent.
Jij bent degene met wie je het elke dag moet doen
Hoe meer ik trouw blijf aan wie ik werkelijk ben, hoe meer ik voel: ik hoef niet meer te bewijzen of te pleasen. Sommige mensen in mijn omgeving zijn daarin niet meegegroeid. En dat is oké. Zelfreflectie leert mij dat ik het belangrijkste vertrouwen in mezelf mag vinden. Ik hoef niet alles te kunnen. Als ik leef en werk in lijn met mijn eigen waarden en energie, komt er zoveel rust en ruimte. En dus ook plezier. Want ik leef met mezelf, 24/7, en dan wil ik graag genieten van wat ik voel, doe en geef.
Jouw verhaal kan je tegenhouden, als jij deze leidend laat zijn!
We geloven soms zó in het verhaal dat we onszelf vertellen, dat het als waarheid voelt. Maar het moment dat je dat verhaal kunt herschrijven, komt er ruimte voor iets nieuws. Dan ontstaat zelfvertrouwen. Dan ga je staan, voor jezelf, je talenten, je keuzes. En dat verandert alles.
Neem Babette. Een vrouw die ik een tijd geleden mocht coachen. Ze groeide op als jongste van twee zussen. Haar zus zat op het gymnasium, zij op de mavo. Toen ze bleef zitten en zakte voor haar examen, kreeg ze het hard te verduren. “Lui. Dom. Jij komt er nooit.” Die woorden waren jarenlang haar waarheid. Ze voelde zich mislukt. En leefde daar ook naar.
Maar Babette was allesbehalve lui. Tijdens onze coaching ontdekte ze waarom die oude overtuigingen haar zo vastzaten. Ze leerde dat ze jarenlang had verlangd naar iets wat ze nooit had gekregen: erkenning, waardering, goedkeuring. Door inzicht in wie zij echt is, zonder al haar belemmeringen en conditioneringen, ontdekte ze wat haar écht dreef. En wie ze in essentie is. Vandaag is Babette een krachtige, zelfbewuste vrouw die keuzes maakt vanuit zelfkennis in plaats van zelftwijfel.
Zelfreflectie is geen luxe, maar noodzaak
In een wereld vol prikkels en prestatiedruk kun je makkelijk jezelf kwijtraken. Reflecteren helpt je om stil te staan, te voelen, te kiezen. Zeker in tijden van verandering, zoals de afgelopen jaren ,is het belangrijk om niet te blijven doordenderen, maar bewust stil te staan bij: hoe gaat het nu écht met mij?
Werk jij nog op een manier die klopt met jouw energie? Voel jij je gezien, gehoord en gewaardeerd? En: leef jij jouw potentieel of pas je je vooral aan?
Human Design is voor mij dé tool die hierin het verschil maakt. Het geeft taal aan wat je diep vanbinnen al voelt. En het laat je zien: je hoeft niet alles te kunnen of iedereen tevreden te houden. Je hoeft alleen maar trouw te zijn aan wie jij bent. Dát is waar werkplezier, zelfvertrouwen en rust begint.
Gun jij jezelf zo’n reflectiemoment? Dan nodig ik je van harte uit. Stuur me een berichtje, ik kijk graag met je mee.
Plan hier je kennismakingsgesprek