De hoge prijs van altijd maar doorgaan, totdat je ontdekt dat het anders kan!
Eerst je eigen zuurstofmasker
Wie herkent het niet: je hebt het druk, wilt alles tegelijk en vooral goed doen. Je houdt alle ballen hoog, met een glimlach. Je bent een liefdevolle partner, een betrokken moeder en een trouwe vriendin. Je hebt een fijne baan, regelt het huishouden, sport, helpt als vrijwilliger. En dat allemaal op de automatische piloot.
Er was een tijd dat dit voor mij de norm was.
Alles tegelijk, en ik was er verdomd goed in.
Aan het einde van de dag lag ik uitgeput op de bank, maar de volgende ochtend ging ik gewoon weer door. Wat ik toen nog niet wist, is dat ik volledig leefde op wilskracht.
Wilskracht als motor
Volgens Human Design ligt wilskracht opgeslagen in het ego-centrum.
Bij mij is dat centrum gedefinieerd, wat betekent dat ik een constante innerlijke drijfveer heb om mijn beloftes na te komen, door te zetten en sterk te zijn.
Dat klinkt krachtig, en dat is het ook, maar hier zit een valkuil.
Want ik ben een Projector, en dat betekent dat mijn energie niet ontworpen is om continu door te gaan.
Projectors zijn hier om te zien, begrijpen en begeleiden, niet om eindeloos te doen.
Onze energie werkt in golven, gericht en gefocust, maar niet bedoeld om constant door te gaan. We hebben rustmomenten nodig om te kunnen blijven waarnemen, afstemmen en helder zijn.
Wanneer een Projector zichzelf dwingt om op hetzelfde tempo te leven als de energie-types (zoals Generators of Manifesting Generators), dan raakt het systeem uitgeput.
En dat is precies wat er bij mij gebeurde.
Mijn wilskracht, aangewakkerd door mijn gedefinieerde ego met poort 26 en 40, bleef me stimuleren om door te gaan, zelfs als mijn lichaam allang op de rem stond. Juist dat negeren kon ik heel goed. Ik leefde alsof ik een oneindige batterij had, maar Projectors hebben geen eigen, blijvende energievoorraad.
Wat mij overeind hield, was discipline en loyaliteit, maar niet levensenergie. Mijn lichaam betaalde daar de prijs voor. Dat is een jarenlang proces geweest, dat onbewust door sluimerde. Ik was een expert geworden in overleven, in pleasen, overcompenseren, rennen en regelen. Tot mijn systeem op een dag stopte met meewerken. Mijn lontje werd korter en korter, deuren vlogen dicht, letterlijk en figuurlijk. En elke keer kon ik mij in hele korte tijd weer opladen, maar was dat echt zo? Nee natuurlijk, het was een jarenlange overlevingsstrategie, waarbij weinig tot geen ruimte voor mezelf was. Ik had mijn eigen zuurstofmasker al jaren niet meer opgezet.
De dynamiek tussen energie en erkenning
Wat ik later begreep, is dat Projectors energie niet zelf opwekken maar ontvangen via de mensen en omgevingen waarmee ze in contact staan. Dat betekent dat we letterlijk leeg kunnen lopen in de verkeerde omgeving.
Ik trok mijn kracht uit doen, presteren en zorgen, terwijl mijn systeem juist floreert bij erkenning, rust en richting. Wanneer een Projector wordt gezien in wat zij wáárneemt in plaats van wat zij dóet, komt er ruimte.
Dat was voor mij een grote les: ik hoef niet harder te werken om waardevol te zijn.
Mijn inzicht, mijn blik, mijn vermogen om patronen te zien, dát is mijn bijdrage.
Wat het me kostte om zo door te gaan
Toen ik eindelijk stilviel, zag ik pas de prijs die ik had betaald:
- Chronische vermoeidheid en prikkelbaarheid.
- Geen echte verbinding meer met mezelf of mijn gevoel.
- Minder geduld met mijn kinderen.
- Een hoofd vol to-do’s, maar geen ruimte voor rust of plezier.
- Lichamelijke signalen die ik negeerde, tot ze te luid werden.
- Altijd ‘aan’ staan, maar nooit echt aanwezig zijn.
- Het gevoel kwijt te zijn wie ik eigenlijk was.
Ik had jarenlang geleefd op de kracht van mijn gedefinieerde ego, in plaats van op de wijsheid van mijn emotionele autoriteit, de plek waar mijn echte beslissingen vandaan horen te komen.
Wat ik leerde toen ik mijn design ging leven
Toen ik Human Design ontdekte, viel alles op zijn plek.
Wat ik onbewust altijd had gevoeld, stond nu zwart op wit.
Het was alsof iemand me een gebruiksaanwijzing van mezelf gaf. Mijn eigen zo waardevolle persoonlijke handleiding.
Ik begreep ineens waarom ik altijd wilde presteren, waarom rust nemen zo tegennatuurlijk voelde, en waarom ik zoveel beter functioneer als ik eerst wacht, voel en dan pas kies.
Als Projector leerde ik dat mijn waarde niet ligt in hoe hard ik werk, maar in wat ik zie, doorvoel en doorgeef. Dat mijn energie niet minder is, maar anders. En dat het juist in de rust is waar mijn helderheid groeit.
Sinds ik mijn design leef, is alles lichter geworden. Niet omdat mijn leven eenvoudiger is, maar omdat het klopt. En ik weet hoe ik naar de signalen in mijn lijf mag luisteren.
Ik ontdekte ook hoe mijn energie werkt. Mijn aura staat open en kijkt als het ware recht door iemand heen. Ik voel en zie veel bij anderen, vaak nog voordat zij het zelf doorhebben. Dat is mooi, maar ook intens. Daarom is het voor mij belangrijk om te wachten tot iemand míj vraagt om iets te delen. Dan komt wat ik zeg op de juiste plek terecht. Als ik zelf te snel ga of me probeer op te dringen, merk ik dat mensen afhaken.
Maar als ik word uitgenodigd, is er echte verbinding en vertrouwen.
Ook mijn emoties geven me richting. Vroeger deed ik dingen snel, vanuit spanning of wilskracht. Nu weet ik dat ik eerst mag voelen. Bij mij komt helderheid niet in één moment, maar stapje voor stapje. Ik mag even wachten tot de golven van mijn gevoel zijn gaan liggen. Pas dan weet ik wat echt klopt. Die tijd nemen voelt niet langzaam, het voelt juist volwassen en rustig.
Wat het me opleverde om mijn design te volgen
- Meer rust in mijn hoofd en lichaam.
- Duidelijkheid over wat wel en niet bij mij hoort.
- Betere grenzen, zonder schuldgevoel.
- Meer energie doordat ik keuzes maak vanuit mijn autoriteit.
- Diepere verbinding met mijn kinderen.
- Minder behoefte om mezelf te bewijzen.
- Innerlijke rust, ik mag zijn wie ik ben.
Ik herken nu sneller wanneer ik uit alignment raak.
Wanneer ik teleurgesteld of cynisch word voel ik verbittering opkomen en weet ik dat ik mag bijsturen. De verbittering wordt bij de Projector not-self-theme genoemd. Het laat me zien dat ik mijn energie richt op iets of iemand die mij niet echt ziet of erkent.
Als Projector is dat hét signaal dat ik mijn grenzen mag herzien, dat ik niet hoef te forceren, maar mag een stapje terug doen en weer wachten op een juiste uitnodiging.
Bij de Projector is de signature feeling een diepe gevoel van succes en voldoening. Dit gevoel herken ik wanneer ik doe waar ik van nature goed in ben: zien, doorgronden en begeleiden. Dan stroomt mijn energie, voel ik rust, en klopt het weer van binnen.
Wat ik nu doorgeef
Vandaag leef ik niet meer vanuit overleven, maar vanuit afstemming.
Ik heb geleerd dat eerst goed voor jezelf zorgen geen egoïsme is, het is liefde in actie.
En het mooiste is, wanneer jij jezelf goed leert kennen, geef je dat automatisch door aan je kinderen.
Want zij voelen jouw rust, jouw helderheid, jouw energie.
Beter jong geleerd dan oud gedaan, zeggen ze. Maar ook goed voorbeeld doet volgen.
Ik geloof dat alles begint bij jou en hoe jij het vervolgens doorgeeft.
Ben jij er klaar voor om niet langer te overleven, maar echt te leven vanuit jouw eigen energie?
In mijn 1-op-1 halfjaar traject ontdek je stap voor stap jouw unieke Human Design en leer je hoe je dit praktisch toepast in je dagelijks leven, in werk, gezin en relaties.